Δασκαλάκης: Κάτι νέο γεννιέται, το έχει ανάγκη ο έλληνας αγρότης-παραγωγός

Η αναγκαιότητα λήψης αποφάσεων και πρωτοβουλιών, για τη σύσταση ενός Νέου Ενωτικού Φορέα είναι πλέον αναγκαία. Η κατάσταση του αγροτικού τομέα, όπως και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αγροτικοί συνεταιρισμοί της χώρας, καθιστούν αναγκαία μια ουσιαστική παρέμβαση, προκειμένου να σταθμιστούν οι εξελίξεις και να δρομολογηθούν οι προτεραιότητες. Η αξιοποίηση του συνεταιριστικού θεσμού, αποτελεί απαραίτητο και αναντικατάστατο εργαλείο για την ανάπτυξή της Ελληνικής Γεωργίας, δεδομένου ότι οι Συνεταιρισμοί συσπειρώνουν κύρια τους μικρούς παραγωγούς, τη στήριξη των γεωργικών εισοδημάτων και τη βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης των αγροτών.

Αποτελεί κοινή διαπίστωση

Ως προς την κατάσταση της ελληνικής γεωργίας

• Η ακαθάριστη προστιθέμενη αξία του αγροτικού τομέα στην Ελλάδα αποτελεί (το 2014) μόλις το 3,8% της συνολικής της χώρας, ποσοστό που υπολείπεται σημαντικά εκείνου της Ιταλίας (18,6%), της Γαλλίας (15,5%), της Ισπανίας (13%), της Γερμανίας (10,4%), του Ηνωμένου Βασιλείου (6,4%), της Ολλανδίας (5,7%) και πολλών άλλων χωρών της Ε.Ε.

 

• Η παραγόμενη προστιθέμενη αξία του εγχώριου αγροτοδιατροφικού κλάδου υπολείπεται σημαντικά εκείνης ορισμένων ανταγωνιστικών χωρών, καθώς σε κάθε 1 ευρώ αξίας προϊόντος πρωτογενούς παραγωγής, ο τομέας της μεταποίησης τροφίμων και ποτών στην Ελλάδα προσθέτει προϊόν αξίας 0,4 ευρώ. Στην Ισπανία και την Ιταλία το μέγεθος αυτό είναι υπερτριπλάσιο (1,5 ευρώ).
• Στο διάστημα της τελευταίας πενταετίας το γεωργικό εισόδημα στην Ελλάδα (με βάση τη μεταβολή του δείκτη Α του πραγματικού εισοδήματος) βρίσκεται σε χαμηλότερο επίπεδο εκείνου του 2010. Αντίθετα, στην ΕΕ-28 βρίσκεται σε επίπεδο αυξημένο κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες.
• Ο σχηματισμός ακαθάριστου παγίου κεφαλαίου, που εκφράζει το ποσοστό των επενδύσεων στις γεωργικές εκμεταλλεύσεις αποτελεί (το 2014) μόλις το 20% της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας της ελληνικής γεωργίας, υπολειπόμενο σημαντικά εκείνου της ΕΕ (34%), γεγονός που επιβεβαιώνει την αποεπένδυση και τη συνεχώς διευρυνόμενη απόκλισή της από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
• Το κόστος παραγωγής (εισροές ενδιάμεσης ανάλωσης) στο διάστημα της τελευταίας πενταετίας ανέρχεται (κατά μέσο όρο) σε 5,3 δις ευρώ/έτος αποτελώντας το 57% της ακαθάριστης αξίας της γεωργικής παραγωγής (εκροές) και αυξάνεται με ρυθμό πολλαπλάσιο εκείνου των εκροών.
• Τη διακύβευση της διατροφικής ασφάλειας της χώρας καθώς η αυτάρκεια της ζωικής παραγωγής βρίσκεται (το 2014) σε πολύ χαμηλά επίπεδα σε μια σειρά προϊόντων όπως το βόειο κρέας (27%), το χοίρειο κρέας (33%), το αγελαδινό γάλα (57%). Το προαναφερθέν γεγονός είναι στενά συνυφασμένο με το εξαιρετικά υψηλό κόστος των ζωοτροφών (35% του συνολικού κόστους παραγωγής κατά μέσο όρο στην πενταετία 2011 -2015), όπως και με την ανεξέλεγκτη κατάσταση που επικρατεί στην αγορά αγροτικών εφοδίων και με τη συμπίεση των τιμών παραγωγού.
• Η παραγωγική πλευρά της εφοδιαστικής αλυσίδας αγροτικών-διατροφικών προϊόντων αντιμετωπίζει ανισορροπία, εξαιτίας της αυξανόμενης υπερσυγκέντρωσης των μεγάλων αλυσίδων λιανικής πώλησης και των δικτύων διανομής, που έχουν αποκτήσει κυρίαρχη θέση στην αγορά, με αποτέλεσμα ένας μικρός αριθμός «παικτών» να αποκτήσει σημαντική διαπραγματευτική ισχύ.
• Η εφοδιαστική αλυσίδα συνοδεύεται συχνά με αθέμιτες εμπορικές πρακτικές σε βάρος των προμηθευτών και κυρίως των παραγωγών αγροτικών προϊόντων (καθυστέρηση πληρωμών, απαίτηση καταβολής “δικαιώματος εισόδου” ανά κωδικό, τιμολόγιο “έκπτωσης” εκ των υστέρων, παραπλανητική διαφήμιση κ.α.), η πληθώρα χονδρεμπόρων-μεσαζόντων ευημερεί σε βάρος των παραγωγών και των καταναλωτών, ενώ η θέση των οργανώσεων των παραγωγών συνεχώς επιδεινώνεται.
• Οι τάσεις στη διεθνή και την ευρωπαϊκή αγορά γεωργικών προϊόντων χαρακτηρίζονται από αβεβαιότητα και όξυνση του ανταγωνισμού, ως απόρροια των εξελίξεων στο διεθνές εμπόριο και της εμπορικής πολιτικής που ασκεί η ΕΕ, ενώ έχουν ήδη ξεκινήσει οι συζητήσεις για το μελλοντικό μοντέλο της ΚΑΠ μετά το 2020. Στο τοπίο που διαγράφεται, όπως φαίνεται θα επιβιώσουν και θα είναι ανταγωνιστικοί μόνο όσοι έχουν συνάψει συμμαχίες, έχουν συσπειρώσει δυνάμεις και έχουν καταστρώσει έναν στρατηγικό σχεδίασμά ώστε να είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις μεγάλες προκλήσεις αλλά και ευκαιρίες της εποχής.
• Το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής Γεωργίας οφείλεται, κυρίως, να αντιμετωπιστεί με την επιχειρηματική ανάπτυξη του τομέα. Στη συγκέντρωση της προσφοράς σε ποιοτικά, τυποποιημένα και πιστοποιημένα αγροτικά προϊόντα, που βρίσκουν διέξοδο στην εγχώρια, την ευρωπαϊκή και τη διεθνή αγορά, με όρους και προϋποθέσεις που ενισχύουν το γεωργικό εισόδημα.
• Η προαναφερθείσα επιχειρηματική δραστηριότητα, η οποία στα περισσότερα κράτη μέλη της Ε.Ε. ανήκει, σε σημαντικό βαθμό στις αγροτικές συνεταιριστικές οργανώσεις, στη χώρα μας βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία. Ένα ιδιαίτερης βαρύτητας αίτιο του ελλείμματος της Ελληνικής Γεωργίας συνδέεται με την ύπαρξη στις χώρες αυτές αναπτυγμένου συνεταιριστικού κινήματος, το οποίο συγκεντρώνει και διακινεί μεγάλο μέρος των παραγόμενων αγροτικών προϊόντων, παρέχοντας στα μέλη του τη δυνατότητα να καρπωθούν σημαντικά μεγαλύτερο μέρος της προστιθέμενης αξίας στην εφοδιαστική αλυσίδα των αγροτικών-διατροφικών προϊόντων.

Ως προς τους αγροτικούς συνεταιρισμούς

• Έχουν καταγραφεί τα προβλήματα και τα αίτια που οδήγησαν στην κρίση το συνεταιριστικό θεσμό. Πολλές συνεταιριστικές οργανώσεις διέκοψαν παραγωγικές διαδικασίες, αγορές χάθηκαν, πάγια περιουσιακά στοιχεία πουλήθηκαν και ένας μεγάλος αριθμός συνεταιριστικών επιχειρήσεων οδηγήθηκε σε εκκαθάριση. Οι ευθύνες στο παρελθόν βαρύνουν και τις δύο πλευρές, τόσο το πολιτικό σύστημα για τον έντονο κρατικό παρεμβατισμό, όσο και τους συνεταιριστές που δεν αντέδρασαν στις κομματικές σκοπιμότητες και παρεμβάσεις.
• Στο πρόσφατο παρόν ο νέος νόμος για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς συγκέντρωσε την έντονη αντίδραση των εκπροσώπων των συνεταιρισμών πριν και μετά την ψήφιση των διατάξεών του. Αν και οι διατάξεις ενός νόμου δεν είναι ικανές, από μόνες τους, να συμβάλλουν στη ανασυγκρότηση και την επιχειρηματική ανάπτυξη των συνεταιρισμών, που είναι ζητούμενο, φαίνεται ότι ο αναφερόμενος νόμος (ν. 4834/2016), όχι μόνο δεν συμβαδίζει με τις ανάγκες των συνεταιρισμών, όχι μόνον δεν αντιμετώπισε τις δυσμενείς επιπτώσεις λανθασμένων διατάξεων του ν.40Ί 5/2011, αλλά δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από εκείνα που θα έπρεπε να επιλύσει.
• Καθίσταται σαφές ότι θα απαιτηθούν επίμονες, άμεσες και συντονισμένες προσπάθειες εκ μέρους των εκπροσώπων των αγροτικών συνεταιριστικών οργανώσεων της χώρας προκειμένου να καλυφθεί σωρεία ελλείψεων στο νέο νόμο. Επίσης, κρίνονται απαραίτητες τροποποιήσεις και παρεμβάσεις ώστε να αντιμετωπιστούν τα αντικίνητρα που θεσπίστηκαν για τη συμμετοχή των αγροτών στα όργανα διοίκησης των συνεταιρισμών, αλλά και για να βελτιωθεί ουσιαστικά το θεσμικό πλαίσιο που διέπει την οργάνωση και τη λειτουργία τους.
• Υφίσταται σήμερα ένα αντικειμενικό κενό έκφρασης και εκπροσώπησης της συνεταιριστικής κίνησης. Πολύ περισσότερο και πέραν της αναγκαιότητας πλήρωσης αυτού του κενού εκπροσώπησης πρέπει να τονιστεί η σημασία της συσπείρωσης δυνάμεων και της δημιουργίας συμμαχιών ως αναγκαίων προϋποθέσεων για τη μελλοντική επιβίωση και ανάπτυξη του ελληνικού αγροδιατροφικού τομέα στο σύνολό του.
• Υπάρχει έδαφος για μια νέα αφετηρία μια και έχει καταγραφεί η παρουσία ενός ικανού αριθμού συνεταιριστικών επιχειρήσεων, με σημαντικό εύρος παραγωγικών δραστηριοτήτων, συγκροτημένο management, αξιόλογο κύκλο εργασιών, δυναμική παρέμβαση στην αγορά και εξωστρεφή προσανατολισμό. Σε αυτούς κυρίως θα απευθυνθούμε προκειμένου να ξεκινήσουν πρωτοβουλίες και ενέργειες με στόχο τη συσπείρωση των αγροτικών συνεταιριστικών οργανώσεων της χώρας, για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα και να τεθούν οι βάσεις για την ανασυγκρότησή τους.

 

ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ

Ως προς την ανασυγκρότηση των αγροτικών συνεταιρισμών:

• Η κυριαρχία της αποτελεσματικής επιχειρηματικής διάστασης έναντι της θεσμικής-πολιτικής σε οποιαδήποτε μελλοντική εκπροσώπηση του πρωτογενούς τομέα.
• Τη διαπίστωση και λειτουργία των συνεταιρισμών ως οργανώσεων, οι οποίες προ- κειμένου να αναπτυχθούν χρειάζονται ενίσχυση της δομής και της οργάνωσής τους, κοινό στρατηγικό σχέδιο, κατάλληλο θεσμικό και χρηματοοικονομικό-επενδυτικό πλαίσιο, προετοιμασία για την αντιμετώπιση του συνεχώς αυξανόμενου ανταγωνισμού σε μια αγορά που συχνά λειτουργεί (εντός και εκτός χώρας) με αθέμιτους όρους, ισχυρές συμμαχίες και κατάλληλα μέσα-εργαλεία που να ανταποκρίνονται στις προκλήσεις και απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής.

Ως προς τις προτεραιότητες της πολιτικής και τα μέσα:

• Την επιχειρηματική δραστηριοποίηση κατά μήκος της εφοδιαστικής αλυσίδας τροφίμων, με προτεραιότητα την ανάπτυξη επιχειρηματικών δραστηριοτήτων από τις συνεταιριστικές οργανώσεις, ξεκινώντας από τα γεωργικά εφόδια και φτάνοντας μέχρι τον τελικό καταναλωτή.
• Τη στήριξη του αγροτικού εισοδήματος. Ο αγροτικός κόσμος προσβλέπει σε άμεσες πρωτοβουλίες και ενέργειες για τη στήριξη του εισοδήματος των αγροτών, μέσω των συνεταιριστικών οργανώσεων.
• Την ανάπτυξη συμπληρωματικών δραστηριοτήτων. Υπάρχει ανάγκη ενημέρωσης και υποστήριξης των αγροτικών συνεταιριστικών οργανώσεων για την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή τους στο νέο πρόγραμμα αγροτικής ανάπτυξης (2014-2020) με άξονα την αγροτική δραστηριότητα. Η συμμετοχή αυτή υποστηρίζει τη συμπλήρωση του αγροτικού εισοδήματος με παράλληλες παραγωγικές δραστηριότητες.
• Την εκπαίδευση και ενημέρωση. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη για εκπαίδευση, ενημέρωση και επαγγελματική κατάρτιση αιρετών συμβούλων και εργαζομένων. Είναι γνωστό σε όλους ότι ακόμη και τα ίδια τα μέλη των συνεταιρισμών και πολλά μέλη διοικήσεων αγνοούν βασικούς συνεταιριστικούς κανόνες.
• Την αποκατάσταση και εμπέδωση εμπιστοσύνης στο συνεταιριστικό θεσμό. Με ειλικρίνεια οφείλεται να αναγνωριστούν τα λάθη που έγιναν, σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, που κλόνισαν την εμπιστοσύνη των αγροτών και με σοβαρότητα μπορεί και πρέπει να αποδειχθεί ότι ο συνεταιριστικός θεσμός γνωρίζει να αναγεννάται και να ανανεώνεται προσαρμοζόμενος στις απαιτήσεις των καιρών. Η ευρύτερη δυνατή συσπείρωση του μεγαλύτερου μέρους των αγροτικών συνεταιρισμών, προκειμένου να καταστούν ενεργά και δραστήρια μέλη του νέου φορέα, αποτελεί ζήτημα πρώτης προτεραιότητας.
• Τη στενή παρακολούθηση της μεταρρύθμισης της ΚΑΠ μετά το 2020. Έχουν ήδη ξεκινήσει οι συζητήσεις για τη μεταρρύθμιση της ΚΑΠ μετά το 2020. Στο πλαίσιο των επικείμενων διαβουλεύσεων θα απαιτηθεί η οργάνωση ενός ανοικτού και ειλικρινούς διαλόγου με τους αγρότες και τις οργανώσεις τους προκειμένου να διαμορφωθούν ενιαίες θέσεις και προτάσεις.
• Την ανάπτυξη συνεργειών, μέσω της ανάπτυξης διαλόγου και ευρύτερων συμμαχιών με άλλους αντιπροσωπευτικούς φορείς του αγροδιατροφικού κλάδου (βιομηχανία, καταναλωτές κ.α.) αλλά και φορείς συναφών οικονομικών κλάδων όπως π χ ο τουρισμός.
• Την αξιοποίηση των επιχειρηματικών εργαλείων. Η ανάκαμψη και η αυτοδύναμη επιχειρηματική ανάπτυξη των αγροτικών συνεταιριστικών οργανώσεων θα απαιτήσουν άμεσα την παροχή εξειδικευμένων υπηρεσιών και εργαλείων σε θέματα παρακολούθησης της αγοράς, έρευνας & καινοτομίας, χρηματο-οικονομικής και επενδυτικής πολιτικής, αλλά και σε ζητήματα επικοινωνίας.
• Την τεχνολογική καινοτομία. Τόσο η διεθνής όσο και η ευρωπαϊκή επιστημονική κοινότητα συγκλίνουν στην άποψη ότι ο ρόλος των Τεχνολογιών Πληροφοριών και Επικοινωνίας (ΤΠΕ) θα είναι καταλυτικός για την αποτελεσματική ανταπόκριση του γεωργικού και αγροδιατροφικού τομέα στις κορυφαίες προκλήσεις της εποχής. Οι ελληνικοί αγροτικοί συνεταιρισμοί βρίσκονται μπροστά σε μία μεγάλη ευκαιρία και μία μεγάλη ευθύνη: να καθοδηγήσουν τις εξελίξεις και να δείξουν το δρόμο για το πώς μπορούν να απαντηθούν αποτελεσματικά και ολιστικά οι μεγάλες σύγχρονες προκλήσεις του γεωργικού και αγροδιατροφικού κλάδου, διασφαλίζοντας, δηλαδή, οφέλη και για τους ίδιους τους αγρότες και για την οικονομία και για την κοινωνία συνολικότερα.

 

ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ

• Η ανάληψη πρωτοβουλιών για την ενίσχυση της οργάνωσης και της δομής. Είναι γνωστό ότι οι περισσότεροι αγροτικοί συνεταιρισμοί, με εξαίρεση φυσικά ορισμένες ισχυρές συνεταιριστικές επιχειρήσεις του χώρου, υστερούν στην οργάνωσή τους. Οι διοικήσεις τους δεν έχουν συνήθως μια συγκροτημένη εικόνα των δυνατοτήτων (και των αναγκών) των μελών τους, στο επίπεδο του μεγέθους, της απόδοσης και της αξίας των αγροτικών τους εκμεταλλεύσεων τους, που μπορεί και πρέπει να επικαιροποιείται συστηματικά ώστε να αποτελεί τη βάση του επιχειρηματικού τους σχεδιασμού για την εμπρόθεσμη και ικανοποιητική υλοποίηση των επιχειρηματικών τους πρωτοβουλιών.
• Την προετοιμασία ενός σχεδίου δράσης, ενός αγροτικού συνεταιρισμού προτύπου, που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες απαιτήσεις οργάνωσης και λειτουργίας των συνεταιρισμών. Στους κύριους προσανατολισμούς κάθε συνεταιρισμού εντάσσονται η υποστήριξη των μελών του στη βελτίωση της παραγωγικότητάς τους με τις κατάλληλες τεχνικές-επιστημονικές συμβουλές, τις εμπειρίες και πρακτικές σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, καθώς επίσης η συγκέντρωση των προϊόντων των μελών και η διαπραγμάτευση των τιμών για λογαριασμό τους, με σκοπό την επεξεργασία τους ή/και τη διάθεσή τους στην αγορά.
• Την ενίσχυση των τοπικών αγορών. Έχει αναδειχθεί ως κοινωνική ανάγκη και αίτημα των παραγωγών και των καταναλωτών η διάθεση υγιεινών τροφίμων σε προσιτές τιμές, η πρόσβαση των καταναλωτών σε αυτά, η γεωργική παραγωγή με τρόπο που σέβεται το περιβάλλον και τον άνθρωπο, η διέξοδος των γεωργών σε ένα αξιοπρεπές εισόδημα και η διατροφική αυτάρκεια της κοινωνίας. Απάντηση στα αγροδιατροφικά αυτά ζητήματα αποτελεί η απευθείας διάθεση στους καταναλωτές τροφίμων που οι ίδιοι οι αγρότες παράγουν, με τρόπο που αποκλείει κάθε μεσάζοντα, χτίζοντας σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ τους.
• Την ενίσχυση των συμμαχιών. Θεωρείται χρήσιμη η ανάπτυξη στρατηγικών συμ- μαχιών με συνεταιριστικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην ευρωπαϊκή αγορά, τόσο στη διάθεση γεωργικών προϊόντων όσο και εφοδίων. Επιπλέον κρί- νεται απαραίτητη η συμμαχία και η ενίσχυση της συνεργασίας με καταναλωτικές οργανώσεις για ενίσχυση της παραγωγικής μας δυναμικής στη διατροφική αλυσίδα.
• Την ενίσχυση της εξωστρέφειας. Η ενίσχυση της εξωστρέφειας των αγροτικών συνεταιρισμών συνιστά κρίσιμο όρο για την επιχειρηματική τους επιβίωση. Στο πλαίσιο αυτό απαιτείται συντονισμός ενεργειών για την αξιοποίηση παρεχόμενων κινήτρων με σκοπό τη δημιουργία συνεταιριστικών-κοινοπρακτικών σχημάτων, υποδομών συγκέντρωσης της προσφοράς (κέντρα διανομής & logistics), τη διευκόλυνση διείσδυσης σε κρίσιμες αγορές, τη διαμόρφωση επιθετικής πολιτικής στην προβολή και την προώθηση γεωργικών προϊόντων στο εξωτερικό, αλλά και για την αξιοποίηση των δυνατοτήτων που μπορούν να προσφέρουν τα νέα εργαλεία εγγυοδοσίας και διαχείρισης κινδύνων.
• Τον στρατηγικό σχεδίασμά. Η επιστημονική υποστήριξη της στρατηγικής για την επιτυχή υλοποίηση των πολιτικών προτεραιοτήτων που αναφέρθηκαν προηγούμενα από έμπειρα, αναγνωρισμένου κύρους, επιστημονικά στελέχη.
• Την ενιαία πολιτική στα γεωργικά προϊόντα. Θεωρείται χρήσιμη η δημιουργία ολιγομελών ομάδων εργασίας ανά ομάδα προϊόντων (π.χ. δημητριακά, ελαιοκομικά προϊόντα, αμπελοοινικά, εσπεριδοειδή, φρούτα, κηπευτικά, γαλακτοκομικά κλπ). Το έργο τους περιλαμβάνει, κατά κύριο λόγο, ζητήματα που αφορούν την αντιμετώπιση των προκλήσεων και των απαιτήσεων του νέου κανονισμού κοινής οργάνωσης των αγορών γεωργικών προϊόντων (ενιαία ΚΟΑ), σε θέματα που αφορούν στην προβολή και την προώθηση των προϊόντων στην αγορά, στα μέτρα στήριξης γενικότερα, του εισοδήματος των συνεταιρισμένων παραγωγών.
• Την Ίδρυση Πανελλαδικού φορέα το αμέσως επόμενο διάστημα, με βάση τις καλές ευρωπαϊκές πρακτικές, ανανέωση και εναλλαγή προσώπων, ανοιχτού σε όλες τις δημιουργικές δυνάμεις της Ελληνικής κοινωνίας και τη νέα γενιά.
• Την οργάνωση πανελλαδικής συνδιάσκεψης. Απαιτείται η οργάνωση μιας ανοικτής, πανελλαδικής συνδιάσκεψης με τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή εκπροσώπων και στελεχών των αγροτικών συνεταιριστικών οργανώσεων για να συζητηθούν και αποφασιστούν από κοινού οι προτεραιότητες πολιτικής, η στρατηγική και οι πρωτοβουλίες που πρέπει να αναληφθούν για την επίτευξή τους. Οι διαδικασίες για την οργάνωση της συνδιάσκεψης πρέπει να ολοκληρωθούν το συντομότερο δυνατό.

 

ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΡΘΡΩΣΗ

Ως προς τη διάρθρωση και την οργάνωση νέου φορέα

Η δομή και η λειτουργία του νέου φορέα ικανοποιείται με τη μορφή ενός αναπτυξιακού εταιρικού σχήματος, εθνικής εμβέλειας και σημαντικού εύρους δραστηριοτήτων προκειμένου να συμβάλλει στην ανάπτυξη των κάθε μορφής αγροτικών οργανώσεων της χώρας, με τη δημιουργία ορισμένων οργάνων αποφασιστικής σημασίας για τη λειτουργία του, όπως:

• Το Συμβούλιο Πρωτογενούς Τομέα: Το συμβούλιο αυτό απαρτίζεται από αγρότες κατά κυρία επαγγελματική δραστηριότητα, που είναι αιρετά μέλη διοικητικών συμβουλίων αγροτικών συνεταιρισμών και των οποίων οι κύριες γεωργικές εκμεταλλεύσεις αναφερονται σε ένα τουλάχιστο σημαντικό προϊόν ή σε μια ομοειδή κατηγορία προϊόντων, επιδιώκοντας να καλυφθούν οι πλέον αντιπροσωπευτικοί κλάδοι της εγχώριας γεωργικής (φυτικής και ζωικής) παραγωγής, με περιφερειακή, κατά το δυνατό εκπροσώπηση.
• Το Συμβούλιο Επιχειρηματικού Τομέα: Το συμβούλιο αυτό απαρτίζεται κυρίως από διευθυντικά στελέχη αγροτικών συνεταιριστικών επιχειρήσεων, ή/και από αιρετά στελέχη που διαθέτουν σημαντική εμπειρία και γνώση σε θέματα επιχειρηματικότητας, καλύπτοντας θέματα που αφορούν στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας των μελών (ενίσχυση δομής και οργάνωσης, δίκτυο τοπικών αγορών, ενίσχυση εξω- στρέφειας, αξιοποίηση τεχνολογίας και καινοτομιών, παροχή σύγχρονων-καινοτό- μων υπηρεσιών, αξιοποίηση επιχειρηματικών και χρηματο-οικονομικών εργαλείων δράσεις παρέμβασης στην αγορά εφοδίων κ.α.).

• Το Συμβούλιο Στρατηγικού Σχεδιασμού: Πρόκειται, για ένα καθαρά συμβουλευτικό (γνωμοδοτικό) σώμα, που απαρτίζεται από έμπειρα και αναγνωρισμένου κύρους επιστημονικά στελέχη, το οποίο επεξεργάζεται τους στόχους και τις πολιτικές που αποφασίζουν τα δυο προηγούμενα συμβούλια, εισηγούμενο στο Διοικητικό Συμβούλιο του φορέα, τις διαδικασίες, τα μέσα, τον τρόπο υλοποίησής του.
• Το Διοικητικό Συμβούλιο του φορέα: Το Διοικητικό Συμβούλιο του φορέα απο- τελειται από τα μέλη των Προεδρείων των δύο προαναφερθέντων συμβουλίων (πρωτογενούς και επιχειρηματικού τομέα) και από το διευθυντικό στέλεχος που προβλέπεται να ασκήσει το management του φορέα. Η σύνθεση και ο τρόπος εκλογής του Δ.Σ. θα αποτελέσουν αντικείμενο απόφασης της πρώτης ιδρυτικής Γ.Σ. των μελών του Φορέα.
• Η Γενική Συνέλευση: Η Γενική Συνέλευση των μελών (εταίρων) αποτελεί το ανώτατο όργανό του φορέα και δικαιούται να αποφασίζει για κάθε εταιρική υπόθεση. Η Γενική Συνέλευση πρέπει να διαθέτει σημαντικό εύρος αντιπροσώπευσης (κλαδικό και περιφερειακό). Καλείται/συγκροτείται σε σώμα με απαρτία, λειτουργεί και αποφασίζει σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τις διατάξεις του νόμου και του καταστατικού.
• Οι Υπηρεσίες του φορέα: Προφανώς θα απαιτηθεί η λειτουργία υποστηρικτικών υπηρεσιών (διοικητική και οικονομική υπηρεσία, υπηρεσία νομικών και φορολογικών θεμάτων) αλλά και υπηρεσιών αναπτυξιακού χαρακτήρα (γεωργικών προϊόντων και εμπορίου, επιχειρηματικής ανάπτυξης, διεθνών και ευρωπαϊκών προγραμμάτων, έρευνας και καινοτομίας, επικοινωνίας, Γραφείο Βρυξελλών κλπ), οι οποίες θα προσδιοριστούν με την προετοιμασία και την έγκριση του επιχειρηματικού σχεδίου του φορέα.

 

Για τον Νέο ΕΝΩΤΙΚΟ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΟ ΦΟΡΕΑ

 

ΝΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Πρόεδρος Ε.Α.Σ.Ιεράπετρας

The post Δασκαλάκης: Κάτι νέο γεννιέται, το έχει ανάγκη ο έλληνας αγρότης-παραγωγός appeared first on Radiolasithi.gr.

from Radiolasithi.gr http://ift.tt/28Zr7bY
via IFTTT