Έναν χρόνο πριν, τα χωράφια γύρω από τον σιδηροδρομικό σταθμό της Ειδομένης ήταν σπαρμένα με ...σκηνές, η ατμόσφαιρα μύριζε καμένο πλαστικό και ένα πολύχρωμο και πολύβουο πλήθος κινούνταν με αργά, μακρόσυρτα βήματα πάνω στις ράγες.
Έναν χρόνο μετά, στα χωράφια του μικρού αυτού ακριτικού χωριού, το στάρι έχει θεριέψει και διάσπαρτες παπαρούνες "ματώνουν" το τοπίο, η ατμόσφαιρα μυρίζει άνοιξη και στις ράγες κυκλοφορούν τρένα φορτωμένα με εμπόρευμα. Μόνος ήχος στον αέρα, τα τιτιβίσματα των πουλιών και το σφύριγμα του τρένου που έρχεται να ...διαταράξει προς στιγμήν την "εύλαλη" σιωπή του τοπίου.
Σ' αυτόν τον χρόνο που μεσολάβησε από την εκκένωση της Ειδομένης (σ.σ. η επιχείρηση εκκένωσης διήρκεσε τρεις ημέρες και ολοκληρώθηκε στις 27 Μαΐου) μόνο η βαριά σιδερόφραχτη πύλη στα σύνορα Ελλάδας-ΠΓΔΜ και το συρματόπλεγμα κατά μήκος της συνοριογραμμής θυμίζουν ότι εκεί, κάποτε, είχε αναπτυχθεί ο μεγαλύτερος άτυπος προσφυγικός καταυλισμός στα Βαλκάνια, που την περίοδο αιχμής του έφτασε να φιλοξενεί 15.000 άτομα.
«Ένα χρόνο μετά την εκκένωση, πλέον η ζωή των κατοίκων της Ειδομένης έχει επανέλθει στους κανονικούς της ρυθμούς. Ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για εμάς η παραμονή των προσφύγων εδώ, στην Ειδομένη, που έγινε γνωστή σε όλο τον κόσμο γι' αυτό. Μια εμπειρία με θετικά και αρνητικά στοιχεία», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Ειδομένης, Ξανθούλα Σουπλή.
from Γιατί η επικαιρότητα έχει πραγματικές ειδήσεις και χρήσιμα νέα http://ift.tt/2qnqxsl
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου